Onderwerpen

Het 'Brandspuithuisje' bij de IJsselpoort is een begrip in de stad. Eigenlijk is het een oud tolhuis uit 1622, maar wat nog veel IJsselsteiners weten is dat hier de oude stoombrandspuit stond. 'Als kind gluurden we door de kieren van de grote deuren en zagen daar de brandspuit staan'. Op de plek vóór het huisje kon je de IJsselsteinse mannen treffen die hier de laatste nieuwsfeiten en roddels met elkaar deelden. Een soort 'leugenplek' dus. Later is het brandspuithuisje gerestaureerd en tot belangrijk IJssetsteins monument uitgeroepen.

Nu vind je hier het kleinste restaurant van Nederland. De stoombrandspuit is weggehaald en gerestaureerd.

Bronnen: collectiebank - foto's  --  collectiebank - documenten  --  collectiebank - kranten  -- collectiebank - intern  --  monumentenregister  --  in_ijsselstein

De brandweer-kazerne

Na de grote brand in 1911 werd er in de binnenstad op de hoek Walkade / Doelenstraat in de tuin van het herenhuis aan de Havenstraat (nu EP) een moderne brandweerkazerne gebouwd. Die was nodig omdat het oude 'brandspuithuisje' bij de IJssel-poort niet meer voldeed.

De opvolgers van de stoombrand-spuit moesten een goed onderkomen krijgen. Het gebouw was beeldbepalend door de 'slangentoren'. Hierin werden na een oefening of na het blussen van de brand de brandslangen te drogen gehangen.
Het was een groot vertoon als de brandweer uitrukte. Als eerste ging boven de binnenstad een sirene af. De installatie hiervoor stond bovenop het dak van de kazerne. Vervolgens zag je de brandweerauto's met zwaailicht en loeiende sirenes de deur uitkomen. Iedereen er achteraan om zien waar de brand was. De politie had dan zijn handen vol om het toegestroomde publiek op afstand te houden. De kazerne is in 1974 afgebroken.

Bronnen:

collectiebank - afbeeldingen  --  collectiebank - documenten  --  collectiebank - kranten

Tussen 1310 en 1399 is een 'Broederschap en Zusterschap van OLV van Eiteren en St. Nicolaas' opgericht met goedkeuring door paus Benedictus IX in 1399. Deze goedkeuring was waarschijnlijk gekoppeld aan de verheffing van de st. Nicolaaskerk in 1398 door paus Bonifatius IX.

Uit een ordonantie van 1447 weten we dat de melaatsen een broeder- en zusterschap (gilde) opgericht hadden ter ere van O.L. Vrouw. Jaarlijks werd bij de Kapel van Eiteren een processie gehouden, waarbij het aan de Kapel behorende beeldje van O.L. Vrouw van Eiteren werd omgedragen. Verschillende groepen IJsselsteinse burgers (schutters, bouwlieden, smeden, vaarlieden enz.) volgden daarbij met hun kaarsen het beeldje. Aan het einde der stoet kwamen de melaatsen met hun 'Lazaruskaars'. In het oude archief van IJsselstein (inventaris no. 611) bevindt zich 'een ordinantie van de Keerssen te dragen alsmen ons lieff Vrouw te Eyteren draecht.' (Uit het feit dat in deze ordonnantie verschillende groepen ambachtslieden afzonderlijk genoemd staan, mag niet afgeleid worden dat deze in gilde-verband georganiseerd waren. Vermoedelijk is het aantal ambachtslieden te gering geweest, om tot de oprichting van gilden te komen.) Tot de broeder- en zusterschap van O.L. Vrouw konden ook niet-melaatsen toetreden. Twee registers in het oude archief der gemeente (inventaris nr. 613 en 614) bevatten namen van leden. Hieronder komen voor: Frederik van Egmond, Willem van Egmond en Jacoba van Beieren met Frank van Borselen. Vermoedelijk is Jacoba tegen het einde van haar leven tot de broederschap toegetreden, om uitging te geven aan de wroeging, welke zij gevoelde over de wreedheid, die zij ten opzichte der IJsselsteiners vroeger aan de dag gelegd had. Ter gelegenheid van de processie werd door de dekens van de broeder- en zusterschap recht gesproken in geschillen, welke zich in de ongelukkige paria-maatschappij der melaatsen voordeden.

Bronnen:

collectiebank - afbeeldingen  --  actuele site